We’ve made it (just about)

We zijn weer in Australië! Het duurde ff en het was dit keer niet zo makkelijk. Hoewel ik de vlucht altijd weer een crime vindt (hoe vaker ik m doe, hoe erger ik het vind, maar ja, je moet er wat voor over hebben) was het dit keer wel heel erg. Vrijdag de 15de, de dag voor vertrek was het al spannend omdat manlief het nodig vond Tenerife de dag voor vertrek in Zwitserland nog door te werken tot 14:30 en dan nog terug te rijden naar Nederland en dus midden in de nacht aan te komen. Ik hoopte maar dat ik al het goede had ingepakt en alles goed had geregeld en niet een visum voor Abu Dhabi of een hotel in Tenerife had geboekt.Maar ala, 2:30 kwam hij thuis en na een paar uurtjes slaap, de laatste spullen ingepakt, de katten een laatste aai stond de taxi voor de deur. Het werd nog even spannend omdat er een enorme file voor Schiphol stond maar uiteindelijk waren we op Schiphol. Door Ade’s flying blue konden we lekker snel inchecken maar al gauw kwamen we erachter dat ons incheckt-mevrouwtje niet helemaal wakker was want Jules had twee instapkaarten en Stu geen een. Ook dat werd snel opgelost en al gauw zaten we in onze eerste krappe sigaar op weg naar China. Ik trof het natuurlijk weer met een vrouwke voor me die direct besloot te gaan slapen en ik zat weer gelijk opgevouwen tot aan China. Een paar feitjes over China Southern Airlines: Chineesjes zijn klein, dus de stoeltjes ook. Ik was voor het eerst blij dat ik geen lange benen had. Menig Nederlander zat opgevouwen in zijn stoel. Waar KLM alles precies aangeeft wat je moet doen is het bij China Southern een soort van Whatever flows your boat, of vliegtuig in dit geval. Seatbelt lampjes bleven aan maar dat stoorde niemand. Heerlijk ook dumplings en spicy rice, maar ja, voor ontbijt, lunch en diner gaat iets te ver. Maar goed, met niet al te veel problemen bereikte we Guangzhou. Na even drie uur een beetje rekken en strekken togen we nog optimistisch naar onze tweede vlucht. Heerlijk nog 9 uur vliegen, maar goed, alweer een paar uur korter dan de eerdere 11 uur. Zoals gezegd, je moet er wat voor over hebben. Hier kwamen we erachter dat incheck-mevrouwtje echt nog niet wakker was. Ik en Stu zaten op rij 31 (met heerlijke beenruimte, niemand voor ons) helaas Juul zat aan de overkant van het gangpad maar met zijn kubus en puzzelboek vermaakte hij zich prima. Arme Ade zat helemaal op rij 46. Hm, toch wat minder leuk. De stewardessen liepen zich rot om meerdere mensen te verplaatsen dus we lieten het maar zo. We hebben nog iets geschoven met wat gezellige Aussie girls waarvan een haar voet had bezeerd zodat ze bij de extra beenruimte mocht (Ik weet niet waar wij het aan verdiend hadden maar goed) en elke keer een kreet uitte als er weer een stewardess langs stormde. Maar ala, ook daar gingen we weer. De extra beenruimte was heerlijk, jammer weer dan dat de tvtjes het steeds begaven daar. Ben je halverwege door Iceage knalt dat ding weer naar beneden boven op je schenen. Dan maar proberen wat te slapen. Dat lukte redelijk en Sydney kwam steeds dichter in ons vizier maar we begonnen steeds meer af te wijken van de route. Waar gaan we heen?? Ook kregen we steeds meer “tubulace”we namen aan dat het turbulentie was en de trolleys

kwamen op en gingen weer weg. Er werd weinig verteld maar toen we steeds meters naar beneden zakte en ook de stewardessen steeds witter werden, de rijst aan het plafond kleefde of in kotszakken eindigde bleek de Tubelace wel een beetje erg. Er werd niet verteld wat er gebeurde, hoe lang het ging duren en wanneer we zouden aankomen (Zouden we überhaupt nog aankomen?? dachten er steeds meer van ons). Stuart zat vastgekluisterd aan zijn stoel, lijkbleek, Ade kotste de hele boel onder (hoorde ik later) Jules was Jules en ik heb gejammerd als een klein kind. Ik zweette als een otter en klappertandde als een specht, koud en heet tegelijk en ging bijn ategen de vlakte. Toen we een uur later in Sydney aankwamen kusten we allemaal nog net niet de grond. Bij het uitstappen stond het cabinepersoneel zoals gewoonlijk klaar met hun “I hope you enjoyed your flight…. “uuuhhm nee! Door de douane gauw een taxi, inchecken in ons muffe hostel en deze nachtmerrie gauw vergeten!